Oğuz Karakoç, 1953 yılında Elbistan'da doğdu. İlkokulu Ekinözü, ortaokulu Elbistan, lise ve yükseköğrenimini Kahramanmaraş'ta tamamladı. Sınıf öğretmeni ve okul müdürü olarak uzun yıllar çalıştı. Yerel televizyon ve gazetelerde kültürel programlar hazırlayıp sundu. Millî Eğitim Müdürlüğünde Basın-yayın koordinatörü olarak görev yaptı.

Babası Bahaettin Karakoç ve amcası Abdurrahim Karakoç'tan etkilenerek daha çok halk şiiri formunda şiirler yazdı. Şiirleli, çeşitli antoloji, gazete ve dergilerde yayımlandı.

SENLİ BİR UFUK ÇİZGİSİ

Gönül kanatlandı göz çıralandı
Görüntüye baktım gönlüm dağlandı
Aşkına sığındım bahtım bağlandı
Deli yürek için için yanıyor

Boşa değil aç kuşların dönmesi
Umutların parlaması sönmesi
Acıların damar damar donması
Seslenince sesim bile kanıyor

Su içmek istesem pınarlar kurur
Soğuk başka, sıcak başka kavurur
Kimi köstek olur, kimi savurur
Dost sandığım kana ekmek banıyor

Seveni her zaman sevdiği yakar
Karıştır külleri kaç destan çıkar
Gerçek bir şimşektir beyinde çakar
Gönül kendisini cihan sanıyor

İndir-bindir, doldur-boşalt ölesi
Kimi mal, mülk, kimi makam kölesi
Saçak bulut kıratımın yelesi
O'da gölgesini düldül sanıyor

Sözüne nokta koy, sazını kırat
Sabır bengisudur, aşk ise sırat
Hani Kerem, hani Mecnun ve Ferhat
Ey Oğuz, felekler seni sınıyor!...